Eerdere Activiteiten

Gastheerschap op een zaterdag? en om 13.00 uur? Dat kan alleen maar als er iets heel bijzonders is. In dit geval het bezoek van de toren van de RABO bank; de verrekijker; de hoge toren die we allemaal vanuit onze wijk en vanuit onze woning kunnen zien. We gaan er vandaag op bezoek; een wens die we al vele jaren hebben. We worden ontvangen en direct doorgeleid naar de 25e etage.

We gaan met een lift die een snelheid bereikt die we niet vaak meemaken. Als we op de etage zijn kunnen we naar buiten kijken en op zoek gaan naar ons huis, ons dak.

We zien in de periode dat we in de toren zijn: de historie van de bank,

de kunstcollectie van de RABO bank, de techniek van het gebouw en de manier waarop er in het gebouw wordt gewerkt.

Natuurlijk drinken we na deze uitgebreide rondleiding een borrel met elkaar! Een bijzondere middag!

Zondag 12 februari kwamen er 80 vrienden op de Pausdam bijeen om weer eens een programma in het historische gedeelte te beleven. Er waren 3 huizen en een kerk die zich openstelden voor Gastheerschap en cultuur. 

Het eerste huis was gebouwd op de grond van het Jeruzalemklooster dat in 1632 werd gesloopt. De nieuwe eigenaar heeft het huis met veel kunde en liefde en hulp van een ervaren architect in oude stijl met een duidelijk modern tintje gerestaureerd. Er waren veel trappen te dalen en stijgen en de vrienden mochten overal naar binnen kijken.

Het tweede huis herbergde vroeger een tijdlang de ridders van de Duitse Orde. Wij hoorden het verhaal van deze orde en hoe zij uiteindelijk weer in hun oud gebouw op de Springweg teruggekeerd zijn en nog steeds hun geld uitdelen aan behoeftigen. Tijdens de restauratie van het gebouw achter de Hofpoort werd wederom met veel liefde voor het gebouw en door hergebruik van oud materiaal een energiezuinig woning geschapen. De vrouw des huizes is kunstenares en heeft met delen van het oude bouwmateriaal kunst gemaakt die wij mochten bezichtigen en erover uitgelegd kregen.

Ook het derde huis was met veel liefde in een nieuw thuis verbouwd. Het is in het 17^de eeuw als rijtjeshuis gebouwd en in de jaren 60 helemaal gerestaureerd waarbij veel originele delen gesloopt maar wel in oude stijl weer opgebouwd werd; dus wat is echt oud en wat nieuw? Ook hier hebben de nieuwe bewoners ons een mooi mix van oud en nieuw laten zien

In de Pieterskerk werden wij van twee gidsen rondgeleid. Naast het verhaal over het ontstaan van de kerk in 1040 kregen wij uitleg over de zeldzame reliëfs uit de 11^de eeuw voor het koor, de renovatie van het orgel en een kijk in de crypte waar nog de stenen kist van de bisschop staat die de kerk liet bouwen. Ook is er een columbarium – een begraafplaats voor urnen – te bezichtigen.

Aansluitend vond de borrel plaats in de kerk met lekkere hapjes en drankjes en gezellig napraten.

Informatie over de eerste twee huizen zijn in het forum te vinden.

Tweeduizenddrieëntwintig is begonnen: ook voor Gastheerschap en Cultuur. Op 15 janauri was onze jaarlijkse nieuwjaarsbijeenkomst in de schitterende Leeuwenbergh. Vanzelfsprekend met een inspirerende toespraak van voorzitter Jorik die zag dat G&C na de coronajaren weer heel goed van start was gegaan met leuke en goed bezochte bijeenkomsten. Jan Bots vertelde over het 100 jarig bestaan van Oud Utrecht en nam ons mee door de activiteiten van de vereniging door de jaren heen. Na een geweldig muziekstuk van een bijzonder spelende harpiste was het tijd voor de borrel die geanimeerd en langdurig was. Met meer dan 180 vrienden een fijne bijeenkomst!

De laatste bijeenkomst van het jaar 2022 is weer eens de ‘grabbelton’. Vijfteen vrienden stellen hun huis open om drie keer kleine groepen te ontvangen. Het is een prettige gelegenheid om elkaar beter te leren kennen. Een kort levensverhaal, een rondje door het huis, alles kon en mocht. Na afloop kwamen gastvrouwen/-heren en gasten bij elkaar op Nieuwegracht 201 voor een gezellige borrel. Er waren geluiden dat dit soort bijeenkomst rustig twee keer in het jaar mocht plaats vinden……

Op zondag 13 november j.l. waren we te gast bij BPD (Bouwfonds Gebiedsontwikkeling) voor een  kennismaking met de eerste contouren van het stadsuitbreidingsplan Merwedekanaalgebied. Het gebied is een oud industrieterrein en strekt zich uit van de Kanaalweg (langs het Merwedekanaal), de Doctor M.A. Tellegenlaan (zuidkant Jaarbeursterrein/Villa Jongerius), langs de Overste Den Oudenlaan/Europalaan tot aan het Europaplein (bij City Campus MAX). Ter hoogte van Villa Jongerius zijn de eerste huizenblokken klaar. Dit is bouwfase 1 (van de vele die nog volgen) en heeft de naam De Nieuwe Defensie (omdat hier vroeger een kazerne stond). De Nieuwe Defensie is een project van BPD, Bouwfonds Gebiedsontwikkeling. 

De meeste Vrienden kwamen deze middag per fiets naar Kanaal30, de verzamelplek en tevens bedrijvencentrum. We hadden bijzonder mazzel met het weer, het was zonnig en niet koud. De belangstelling voor deze  bijeenkomst buiten de binnenstad was groot,  we schatten het totaal aantal op ruim 80 deelnemers.   

Senior Ontwikkelingsmanager Eveline Keizer en Gebiedsontwikkelaar Marco Teuns van BPD waren  onze gastvrouw/heer. Eveline gaf een algemene inleiding voor het gehele gezelschap waarna  de groep in tweeën werd gesplitst.  Groep 1 ging met Eveline mee naar De Nieuwe Defensie alwaar zij uitleg gaf over deze nieuwe wijk:  het gaat om super energiezuinige woningen  (A++) met zonnepanelen, vloerverwarming enz., vanwege het milieu met ook wateropvangbakken in het dak. Tussen de huizenblokken komen gemeenschappelijke tuinen en op het dak van twee huizenblokken komt een groene ‘skywalk’.  Er wordt gebouwd voor een gevarieerde bewonersgroep (klein deel sociale woningbouw, verder koopwoningen gezinswoningen, woon/werk-huizen en appartementen).

Groep 2 bleef in Kanaal30 en kreeg uitleg van Marco over het totale ontwikkelingsplan Merwedekanaalgebied met de vele bouwfases, die nog zullen volgen tot het hele terrein tot aan City Camus MAX is volgebouwd. Tot slot kon de maquette bekeken worden.

Rond 16.00 uur wisselden de groepen.  Omstreeks 17.00 uur verplaatste het gezelschap zich naar restaurant Karma Kebab aan de Kanaalweg, waar de middag onder het genot van een drankje werd afgesloten. 

Op de zonnige najaarsmiddag van 9 oktober kwamen ongeveer 80 vrienden op de Vollersbrug bijeen voor een programma in dit historische gedeelte van Utrecht.

Op het programma stonden:

Allereerst: Oudegracht 345. In 1920 als katholieke kleuterschool gebouwd door de Utrechtse Stadsarchitect Van Schaijk, in opdracht van het Aartsbisdom Utrecht. Nadat de kleuterschool gesloten werd vanwege het te kleine aantal kleuters, namen in maart 1984  2 stellen hun intrek in het gebouw en verbouwden het tot twee appartementen. De twee appartementen kregen ieder hun eigen ingang. Het appartement op nr 345 is 230 m2 groot,  op een perceel van 163 m2. Het heeft een prachtige binnentuin.

Vervolgens: Rondpoort 1, waar Robert van den Hout in 1999 een gat aan de Twijnstraat aan de Werf vulde met een bouwwerk dat met z’n moderne vormen en materialen iets toevoegt aan de historische omgeving. Op de kleine kavel stapelde de architect vier woonruimtes als blokken bovenop elkaar. Het vierkante grondvlak ligt iets gedraaid ten opzichte van de gracht en de rooilijn. Door de derde bouwlaag — de woonkamer met keuken — iets naar buiten toe te draaien, herstelde de architect de lijn met het water en de andere gevels. Tegelijkertijd werd zo het uitzicht vanuit de woonkamer over de Oudegracht veel weidser, zodat zelfs de Domtoren zichtbaar is.

Verder: Oudegracht 401CM en 401CN: Twee appartementen op de bovenste verdieping van de voormalige St. Martinuskerk, in 1989 omgebouwd tot een appartementencomplex. De appartementen zijn gerealiseerd na een grote renovatie waarbij de kerk is omgebouwd en heringericht. De omgeving is gekenmerkt door haar vele groen en natuur, zo is de Singel  aan de ene zijde van het pand en de Oudegracht aan de andere zijde. De architect ervan, Dolf de Maar, hield daarbij zijn verhaal over de verbouwing van deze Martinuskerk.

De borrel was tenslotte in de kazematten op Sterrenburg 1: De 16de-eeuwse kazematten worden gebruikt als oranjerie, waar onder meer diverse citrusbomen en manshoge Brugmansia’s overwinteren en vele andere planten in houten kuipen en terracotta bloempotten.

Ondanks dat er geen regulier programma was deze maand september, was er wel de mogelijkheid om op 18 september de Buurkerk onder begeleiding te beklimmen.

We zijn in drie groepen de Buurtoren op geweest, waar we door het Utrechts Klokkenluidersgilde zijn rondgeleid. Het was inspirerende middag met veel informatie over de geschiedenis van de kerk en de toren, en over het gebruik van de klokken vroeger en nu. Het UKG luidt deze en andere klokken in de stad nog wekelijks met de hand, waarmee een traditie behouden blijft (en voor het behoud van de soms eeuwenoude klokken is handmatig luiden trouwens ook goed, leerden we). Mocht je geïnspireerd zijn door hun verhaal, dan kan je meer informatie vinden op www.utrechtsklokkenluidersgilde.nl/ Word je lid, dan kan je ook eens mee om een echte luiding bij te wonen.

Op deze warme augustusmiddag kwamen we met ongeveer 70 vrienden bij elkaar op de Geertebrug voor een mede met inzet van Jetta Ernst georganiseerd programma. Het bestond uit de volgende onderdelen:

In De Toonkamer op Oudegracht 341 konden we na een toelichting van haar dochter de zeer interessante expositie van Joanna Crone bewonderen.

In de kamer op de eerste verdieping van dit pand met zijn mooie uitzicht over de Oudegracht, waar Pyke Koch een groot deel van zijn leven doorbracht, kregen we een boeiend relaas van Carel Blotkamp, emeritus hoogleraar moderne kunst aan de Vrije Universiteit Amsterdam.

Hij heeft verschillende boeken over Pyke Koch geschreven, is ook regelmatig bij hem op bezoek geweest gedurende diens leven hier en kon ons dus ook precies vertellen op welke plek hij schilderde en sliep.

Op Oudegracht 329 gaf Jetta Ernst ons een boeiende rondleiding door dit fraaie huis met trapgevel uit de 17^e eeuw, dat zij samen met haar toenmalige echtgenoot Mart van Schijndel in de 70-er jaren grondig heeft gerestaureerd.

Op de werf thv Oudegracht 341 vertelde Gerrit Heenck, sinds januari de wervenmeester van Utrecht, enthousiast over zijn werk als schakel tussen inwoners, ondernemers en gebruikers van het wervengebied, en de gemeente.

Tenslotte was er op deze plek na afloop ook een zeer gezellige borrel.

Zoals een reactie van een vriend ook aangaf: “Dank voor de heerlijke middag gisteren. Vanwege de hitte had ik tevoren aarzelingen om te gaan, maar dit had ik niet willen missen. Vier interessante onderdelen plus gezellige borrel, super.”

Zondag 10 juli stond de zondagmiddag in het teken van de vroegere Mariakerk en dus het historische Pandhof Sinte Marie in het centrum van Utrecht dat compleet vernieuwd is. Deze herinrichting van de Pandhof Sinte Marie is op een unieke manier tot stand gekomen. Een groep bewoners nam het initiatief en heeft er vele jaren aan gewerkt. Wij kregen van hen een uitgebreide uitleg over hoe het Pandhof veranderd is van een stenig plein naar een groene sfeervolle ontmoetingsplek. Er is meer ruimte om te zitten, dankzij onder meer een nieuw hekwerk dat tevens fungeert als bank. Ook is er eenheid aangebracht met de historische omgeving door de nieuwe bestrating. Hierdoor is de omtrek van de voormalige Mariakerk goed te zien. Op het plein is extra groen gekomen. Een bijzondere toevoeging is ook een waterwerk, dat beeldhouwer Ton Kalle speciaal ontwierp voor deze plek. De kloostergang en de omringende monumentale gebouwen zijn in de avond subtiel verlicht, waardoor er ook met gesloten hekken veel te zien is.

 

Vervolgens gingen we naar een bijzonder gaaf gebleven mozaïektegelvloer uit het begin van de 14e eeuw onder de nieuwbouw op de Mariaplaats; deze is hier bij opgravingen gevonden. De vloer van 3 bij 7 meter bevindt zich in het huis waar drie eeuwen later, dus in de 17^e eeuw de Utrechtse schilder Abraham Bloemaert woonde. De bijna compleet bewaard gebleven vloer aan de Walsteeg/Mariaplaats bestaat uit in mozaïek gelegde tegels in geel, rood en zwart, die variëren in vorm en formaat. Langs de haard zijn de tegels versierd met afbeeldingen van Franse lelies. Bart vertelde ons verder over de uitgangspunten van de architect bij de nieuwbouw.

Daarna kregen we een uitleg over de eco-oevers langs de Catharijnesingel.

Ten slotte kregen we een bezichtiging in het gebouw van Sociëteit “De Vereeniging”, een gezelligheidsvereniging met ruim 300 leden. 150 jaar geleden opgericht in Utrecht, en nu een bruisend centrum van velerlei activiteiten. Het prachtige pand op de Mariaplaats 14, hun eigendom, was oorspronkelijk een middeleeuws kanunnikenhuis dat binnen de ommuurde immuniteit van de Mariakerk lag. Het grensde aan het Mariakerkhof en werd bewoond door kanunniken, geestelijken die geen kloostergeloften hoefden af te leggen.De afgelopen jaren hebben er veel vernieuwingen plaats gevonden.

We eindigden met een gezellige borrel bij deze Vereeniging.

Gastheerschap in woord en daad – het was weer tijd voor een ‘walking dinner’. 42 vrienden hebben zich uitgesloofd om voor elkaar te koken. Bij heerlijk weer zijn de groepen van 5-6 vrienden bij elkaar gekomen om deels buiten in tuinen, op balkons en terrassen van de lekkere voor-, hoofd en nagerechten te genieten. Soms moesten er fietsen aan te pas komen maar het gros van de adressen was toch rondom de twee grachten. En op de kade van de Nieuwegracht werd de geslaagde avond afgerond met een kopje koffie/thee. Zeker vatbaar voor herhaling in 2023.